Het ding van Arnhem

Het ding van Arnhem is een sleutel. Het is een bijzondere sleutel, de sleutel van de tabernakel. Wie de kerk van Arnhem binnenkomt, ziet meteen de moderne tabernakel en de godslamp voor in de kerk, links en rechts van het altaar. 

De tabernakel en de godslamp zijn gemaakt door Sander Griek in het kader van zijn opleiding aan de hogeschool voor de kunsten in Arnhem, ergens in de jaren negentig van de vorige eeuw.  
Sander heeft een oud figuurtje, namelijk Willibrord, op zijn nieuwe sleutelbaard gesoldeerd. Dat viel niet mee. Het materiaal, waarschijnlijk tin, was van slechte kwaliteit. Het zou heel goed van de sleutel van de oorspronkelijke tabernakel kunnen zijn, die uit de periode van de Tweede Wereldoorlog stamt. Waarschijnlijk moest men in verband met materiaalschaarste met minder kwaliteit genoegen nemen.
De baard van de sleutel is een kruisvorm, speciaal door Sander zo uitgezocht. Dat geeft die sleutel een extra betekenis. Minder 'verheven'  is dan dat de sleutel en het slot uit een sloopauto komen.

De tabernakel is gemaakt van perenhout en van binnen met blauwe velours bekleed. De maker had ervaring opgedaan in een fabriek waar ze koffers maken, dus hij beheerste de techniek om iets mooi te bekleden. Het is echt netjes geworden.
De bijpassende godslamp is enige tijd later ook door hem gemaakt.
De dienstdoende akolieten en priesters hebben natuurlijk geregeld die sleutel in de hand, veel parochianen zien de sleutel niet zo vaak van dichtbij. Vandaar de keuze om deze sleutel met onze heilige Willibrord nu eens in het zonnetje te zetten. Maar het is ook een betekenisvolle sleutel; het is een combinatie van oud en nieuw. Een 'oud'  figuurtje op een nieuw baard, die combinatie opent de deur naar het gehem van de verbondenheid tussen Christus en de gelovigen in de eucharistie. Is dat niet veelzeggend?